December feestmaand? Wij richten ons dit jaar meer op een ander decemberthema: vuurwerk. Explosies en ontploffingen. Honderdduizend bommen en granaten. Dat werk.

Want nu we een nieuwe poging tot stoppen met roken doen, ontdekken we weer eens dat ons verwachtingspatroon ons nekt. Niet dat we latten hoog leggen. Nee, op een of andere manier denken we nog steeds dat mensen doen wat ze zouden moeten doen, waarvoor ze betaald worden.  Eerder lachten we teleurstellingen hierin dampend, verslaafd en hooghartig weg. Dat zonder nicotine doen werkt toch anders, vinden wij.

Laat ik het bij manlief houden: hij werkt bij een transportbedrijf dat als motto iets hanteert als ‘veiligheid is het aller- aller- allerbelangrijkst’ en hij is nou net degene die moet coördineren dat iedereen zo veilig en gezond mogelijk zijn werk doet. Niet dat leidinggevenden hieraan meewerken, dus manlief keek reikhalzend uit naar een nieuwe structuur waarin een funkel nagel neue leidinggevende rol werd gecreëerd. De werkgever stelde drie eisen aan sollicitanten: ze moeten een rijbewijs hebben, goed in het Engels kunnen communiceren en bereid zijn een hbo-opleiding te volgen. Manlief zei vooraf nog: “Zul je zien dat er mensen worden aangesteld die de weg niet meer op willen, geen woord Engels spreken en zijn gezakt voor hun mbo-opleiding.” Hebben we hard om gelachen, met een sigaretje erbij. Inmiddels weten we dat drie van de vier meneertjes die voor deze functie zijn aangesteld, exact voldoen aan het door hem geschetste profiel. Logisch, zeg ik. Boem, zegt manlief.

Een van die meneertjes belde hem. Dat moeten leidinggevenden doen, als een chauffeur schade heeft gereden. Manlief gaat zo’n schade dan analyseren, verbeterplannen opstellen, aangepaste trainingen maken; alles om herhaling van zo’n schade te voorkomen. Hij neemt dit heel serieus, ook in dit geval, hoor ik aan het telefoongesprek: “Vertel jongen, wat is er gebeurd? Wacht, ik schrijf even mee. Hij lette op de huisnummers? Aha. Ja, het regende. Ja, een lantaarnpaal is ook grijs, net als de regen. Aha. Uhum. Hij heeft de lantaarnpaal over het hoofd gezien? Door de regen? Hoezo, stond die midden op de weg? Niet? Gewoon over het hoofd gezien, zeg je?” Ik sta erbij en schiet in de lach. Heel hard, zonder sigaretje. Een professionele chauffeur die een lantaarnpaal over het hoofd ziet. Voor de tweede keer, blijkt. Ik vraag manlief welk verbeterplan hij hiervoor gaat maken. Gekscherend. Zijn leidinggevende informeert welk verbeterplan hij hiervoor gaat maken. Bloedserieus. Boem, zegt manlief. Ach, wie weet verbranden latten vanzelf bij genoeg vuurwerk.

Categorieën: Columns