Je zal maar twaalf jaar zijn en je fatsoenlijk moeten kleden, met dit weer. Ik kan me verrassend weinig herinneren hoe makkelijk ik dat vroeger vond. Maar ik zie nu dat je daar niet te licht over moet denken.

Vooral niet als je een meisje bent. Wellicht heeft dat ook met het tijdstip te maken waarop je hierin keuzes maakt; de vroege ochtend is bij de vrouwelijke kant in ons gezin niet het vrolijkste moment. Als ik onze kinderen wakker schud omdat ze moeten opstaan, douchen en de kleren krijgen, moet ik dochterlief wat vaker schudden. “Nietes!” is nu haar antwoord als ik haar goedemorgend benader. “Welles! En vandaag kort douchen, want met die droogte kunnen we ons geen Romeinse badpartijen veroorloven.” Daar wordt haar humeur niet beter van.

Onze fris gedouchte zoon doet dan graag een duit in het zakje door in zijn blote pielemuis haar kamer te betreden. “Whaaaah!” schreeuwt hij. Waarop zijn zus het bed uit stormt om hem te grazen te nemen. Nee, niet gezellig, maar wel effectief om haar uit bed te laten komen. Lees ik ook af aan zijn dikke grijns, als ik hem terugvind op zijn schuilplek. Terwijl hij uit zijn voorraad korte broeken en shirts snel een keuze maakt, stapt mevrouw mopperend onder het water. En als ook de buren mij een keertje of drie “Afdrogen!” hebben horen roepen, gaat de kraan uit en kan het grote aankleedfeest beginnen.

“Opschieten, je moet over tien minuten weg,” moedig ik haar aan. Waarop ze verklaart dat dát in ieder geval niet gaat lukken. Om na tien minuten nog steeds met niets dan een handdoek om haar hoofd voor haar kledingkast te staan. Ja, ze had gelijk.

Vandaag een jurk, korte broek, rok? Nee, een korte broek kan niet meer. Zegt ze. Ik ondertitel voor u. Een vriendin van dochterlief is laatst, toen ze samen ergens een bakkie gingen doen, gefotografeerd door een lul met vingers. Vriendin droeg een korte broek en is door de fotograaf op asociale media getagd: ‘kijk, een hoer’. Kijk, die gozer kan dus de kolere krijgen. Graag spreek ik hier met u af dat figuren die dergelijke berichten plaatsen resoluut worden ontvriend en genegeerd. Behalve door de politie dan.

“Die korte broek staat je leuk, schat, doen.” In die toch al moeilijke kledingkeuze laten we ons niet leiden door wangedrag van debielen. Wij de kleren, zij de kolere. “Wat zie je er mooi uit vandaag,” zegt zoontjelief als zijn zus de trap afloopt.

Categorieën: Columns